บทที่ 80

“อะไรนะ”

โคลอี้รู้สึกราวกับมีใครเอาไม้ท่อนมาฟาดเข้าที่ท้ายทอย สมองของเธอขาวโพลนไปหมด

เธอจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองวางสายไปตอนไหน

อเดลีนหันมาเห็นใบหน้าของเพื่อนซีดเผือดไร้สีเลือด

“โคลอี้ เกิดอะไรขึ้น เธอทำฉันกลัวนะ”

น้ำตาของโคลอี้ไหลออกมาอย่างเหม่อลอย หัวใจของเธอราวกับถูกควักออกไป ทิ้งไว้เพียงบาดแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ